Την ανάπτυξη θα τη φέρει ο πελαργός; (άρθρο στον Ηπειρωτικό Αγώνα, φύλλο 2/12/2015)

Η Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη συνεταιριστική επιχείρηση στην Ήπειρο και μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Περιφέρειας. Με 270 εκατομμύρια ενεργητικό, δραστηριότητα σε όλη τη Περιφέρεια Ηπείρου και περισσότερους από 13.000 συνεταίρους είναι εκ των πραγμάτων μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της κοινωνικής οικονομίας μαζί με τους μεγάλους συνεταιρισμούς του πρωτογενή τομέα της περιοχής.

Τα 2 πρώτα μνημόνια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν εξαιρέσει τις συνεταιριστικές τράπεζες. Με το νέο νόμο για την ανακεφαλαιοποίηση ανοίγει μια νέα σελίδα για τη συνεταιριστική πίστη στη χώρα. Η παραγωγική ανασυγκρότηση, η βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της περιφέρειας αλλά και η πολυπόθητη μείωση της ανεργίας περνάει  αναγκαστικά από τις συνεταιριστικές τράπεζες.  Σε περιόδους ύφεσης έμεινε να χρηματοδοτεί σχεδόν μόνη τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να δίνει συστηματικά υψηλότερα καταθετικά επιτόκια από τις συστημικές τράπεζες οι οποίες ουσιαστικά έχουν δημιουργήσει μια ολιγομονοπωλιακή αγορά. Η εμπειρία των πρόσφατων προγραμμάτων ΕΣΠΑ και του αναπτυξιακού νόμου δείχνει πως η ύπαρξη τοπικής τράπεζας, άμεσα συνδεδεμένης με τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.

Η Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα, οι εργαζόμενοι σε αυτή δεν έμειναν ποτέ απλά στην εργασιακή τους σχέση. Εξάλλου κάποιοι από αυτούς την ακολουθούν από τη μακρινή εποχή του πιστωτικού συνεταιρισμού «Ο ΣΤΟΧΟΣ». Πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν για συνεταιριστικότερη στροφή της επιχείρησης. Αυτός είναι και ο λόγος που δε θα πάψουμε ποτέ να είμαστε αυστηροί για επιλογές στη μέχρι τώρα πορεία της τράπεζας αλλά και για τη μελλοντική κατεύθυνσή της. Τα άλματα της επιχείρησης τη τελευταία δεκαετία στα οικονομικά της στοιχεία, στην ανάπτυξη του δικτύου, στη στελέχωσή της, στην οργάνωσή της, στην υλικοτεχνική της υποδομή πρέπει επιτακτικά να ακολουθηθούν από βήματα προς την κοινωνική γείωση της επιχείρησης, αποσύνδεση της συνεταιριστικής μερίδας από την επενδυτική λογική και την απόδοσή της, συνεταιριστική επιμόρφωση στελεχών και εργαζομένων, οργανωμένα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης, εταιρική κουλτούρα διαφορετική από τα πρότυπα των συστημικών τραπεζών, εστίαση στον μικροκαταθέτη και μικρομεριδιούχο, ευνοϊκότερη αντιμετώπιση υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τις συστημικές τράπεζες, ουσιαστική εργασιακή ειρήνη στον οργανισμό.

Οι συνεταιριστικές Τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια δεν κυνήγησαν αυτό που η διεθνή βιβλιογραφία αποκαλεί «μετοχικό ακτιβισμό». Μικρές συμμετοχές σε Γ.Σ., σταδιακή απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών, αντιμετώπιση συνεπών συνεταίρων ως γραφικών, απουσία κινήτρων εθελοντικής προσφοράς συνεταίρων κ.λπ. Ο νέος νόμος απλά τα φέρνει ανάποδα όλα. Αν οι συνεταιριστικές τράπεζες θέλουμε να παραμείνουν πραγματικά συνεταιριστικές πρέπει να στραφούμε πάλι στον απλό συνεταίρο. Για να συγκροτούνται ομάδες συνεταίρων θα πρέπει να ενεργοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη. Αυτή τη φορά δεν χωρούν εύκολες δικαιολογίες. Όσοι θεωρητικολογούν περί κοινωνικής οικονομίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιφερειακής ανάπτυξης κ.λ.π. Ιδού η Ρόδος…Ιδού και το πήδημα! Επειδή όλοι ξέρουμε πως βάφονται τα αυγά…συμμετοχή! Συμμετοχή από όλους στην αύξηση συνεταιριστικού κεφαλαίου, από 1 ευρώ έως εκεί που επιθυμεί και μπορεί ο καθένας, πλαισίωση της Συνεταιριστικής Τράπεζας από ικανούς ανθρώπους με όραμα για την τοπική οικονομία, συμμετοχή στις Γ.Σ. και στις επόμενες εκλογές. Αν όλοι οι Ηπειρώτες θυσίαζαν το μεσημεριανό τους καφέ για μια μόνο βδομάδα θα υπερβαίναμε το απαραίτητο ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση. Ενεργή συμμετοχή και από τη τοπική αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, η οποία σε μεγάλο βαθμό αδυνατεί να καταλάβει τη δυναμική και τις δυνατότητες της σύνδεσης της τοπικής αυτοδιοίκησης με τη δική της τοπική τράπεζα. Προφανώς η πλειοψηφία των τοπικών αρχών θεωρεί πως…στραβός είναι ο γιαλός και κάτι κάνουν λάθος οι Γερμανοί, Ολλανδοί και Κρητικοί αυτοδιοικητικοί! Σε μια χώρα και οικονομία στο πάτο του βαρελιού κρατάμε ένα σημαντικό εργαλείο ανάπτυξης στα χέρια μας. Το θέλουμε αυτό το εργαλείο; Θέλουμε να το βελτιώσουμε; Είναι για ακόμη μια φορά στο χέρι μας.

*Ο κ. Παπαχρήστος είναι οικονομολόγος (MSc in Accounting and Finance) μέλος της διοίκησης της Τράπεζας Ηπείρου (εκπρόσωπος εργαζομένων).

http://www.agon.gr/news/167/ARTICLE/31493/2015-12-02.html

Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου και παραγωγική ανασυγκρότηση (άρθρο στον ηλεκτρονικό τύπο)

Η Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη συνεταιριστική επιχείρηση στην Ήπειρο και μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Περιφέρειας. Με 270 εκατομμύρια ενεργητικό, δραστηριότητα σε όλη τη Περιφέρεια Ηπείρου και περισσότερους από 13.000 συνεταίρους είναι εκ των πραγμάτων μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις της κοινωνικής οικονομίας μαζί με τους μεγάλους συνεταιρισμούς του πρωτογενή τομέα της περιοχής.

Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αφήσει έξω από το παιχνίδι της ανακεφαλαιοποίησης τις συνεταιριστικές τράπεζες. Με το πρόσφατο νόμο δίνεται στρατηγική κατεύθυνση ενίσχυσης του κλάδου. Η παραγωγική ανασυγκρότηση περνάει  αναγκαστικά από τις συνεταιριστικές τράπεζες.  Σε περιόδους ύφεσης έμεινε να χρηματοδοτεί σχεδόν μόνη τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να δίνει συστηματικά υψηλότερα καταθετικά επιτόκια από τις συστημικές τράπεζες οι οποίες ουσιαστικά έχουν δημιουργήσει μια ολιγομονοπωλιακή αγορά.

Η Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου ήταν και είναι τυχερή γιατί οι εργαζόμενοι σε αυτή δεν έμειναν ποτέ απλά στην εργασιακή τους σχέση. Πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν για συνεταιριστικότερη στροφή της επιχείρησης. Αυτός είναι και ο λόγος που δε θα πάψουμε ποτέ να είμαστε αυστηροί για επιλογές στη μέχρι τώρα πορεία της τράπεζας αλλά και για τη μελλοντική κατεύθυνσή της. Τα άλματα της επιχείρησης τη τελευταία δεκαετία στα οικονομικά της στοιχεία, στην ανάπτυξη του δικτύου, στη στελέχωσή της, στην οργάνωσή της, στην υλικοτεχνική της υποδομή πρέπει επιτακτικά να ακολουθηθούν από βήματα προς την κοινωνική γείωση της επιχείρησης, αποσύνδεση της συνεταιριστικής μερίδας από την επενδυτική λογική και την απόδοσή της, συνεταιριστική επιμόρφωση στελεχών και εργαζομένων, οργανωμένα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης, εταιρική κουλτούρα διαφορετική από τα πρότυπα των συστημικών τραπεζών, εστίαση στον μικροκαταθέτη και μικρομεριδιούχο, ευνοϊκότερη αντιμετώπιση υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τις συστημικές τράπεζες, ουσιαστική εργασιακή ειρήνη στον οργανισμό.

Οι συνεταιριστικές Τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια δεν κυνήγησαν αυτό που η διεθνή βιβλιογραφία αποκαλεί «μετοχικό ακτιβισμό». Μικρές συμμετοχές σε Γ.Σ., σταδιακή απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών, αντιμετώπιση συνεπών συνεταίρων ως γραφικών κ.λ.π. Ο νέος νόμος απλά τα φέρνει ανάποδα όλα. Αν οι συνεταιριστικές τράπεζες θέλουμε να παραμείνουν πραγματικά συνεταιριστικές πρέπει να στραφούμε πάλι στον απλό συνεταίρο. Για να συγκροτούνται ομάδες συνεταίρων θα πρέπει να ενεργοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα μέλη. Αυτή τη φορά δεν χωρούν εύκολες δικαιολογίες. Όσοι θεωρητικολογούν περί κοινωνικής οικονομίας, παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιφερειακής ανάπτυξης κ.λ.π. Ιδού η Ρόδος…Ιδού και το πήδημα! Επειδή όλοι ξέρουμε πως βάφονται τα αυγά…συμμετοχή! Συμμετοχή από όλους στην αύξηση συνεταιριστικού κεφαλαίου, από €1 έως εκεί που επιθυμεί και μπορεί ο καθένας, πλαισίωση της Συνεταιριστικής Τράπεζας από ικανούς ανθρώπους με όραμα για την τοπική οικονομία, συμμετοχή στις Γ.Σ. και στις επόμενες εκλογές. Αν όλοι οι Ηπειρώτες θυσίαζαν το μεσημεριανό τους καφέ για μια μόνο βδομάδα θα υπερβαίναμε το απαραίτητο ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση. Σε μια χώρα και οικονομία στο πάτο του βαρελιού κρατάμε ένα σημαντικό εργαλείο ανάπτυξης στα χέρια μας. Το θέλουμε αυτό το εργαλείο; Θέλουμε να το βελτιώσουμε; Είναι για ακόμη μια φορά στο χέρι μας.

Παπαχρήστος Βλάσης

Οικονομολόγος,

MSc in Accounting and Finance,

Μέλος Δ.Σ. Τράπεζας Ηπείρου

http://vimanews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=16519:2015-11-30-09-41-10&catid=23:economy&Itemid=77
 

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε...

Πρόκειται όντως για πρωτόγνωρη κατάσταση και θα μου επιτρέψετε να πω εντελώς μα εντελώς αναμενόμενη!

Όπως έχω ξαναπεί στο παρελθόν, όποιος μπορεί να χρησιμοποιεί εργαλεία της μαρξιστικής οικονομικής ανάλυσης σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, κατανοεί πιο βαθειά τις αιτίες της. Όχι απαραίτητα και τις λύσεις του προβλήματος…

Ελπίζοντας να μην κουράζω να σημειώσω πως το ζήτημα ήταν, είναι και θα είναι ταξικό. Η προσπάθεια συνεχούς υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης τη τελευταία πενταετία δε πρόκειται να σταματήσει από αυτούς που την επιζητούν. Το πάτωμα σε αυτή τη κατρακύλα το βάζει μόνο αυτός που πουλάει την εργασία του! Με μείωση  27% του ΑΕΠ η καταστροφή κεφαλαίου έχει επιτευχθεί σημαντικά. Λιγότερο σημαντικά η καταστροφή εργασίας (8.000 αυτοκτονίες, 300.00 μετανάστες κ.λ.π.) και πολύ σημαντικότερα οι συνθήκες αναπαραγωγής της εργατικής τάξης. Ο πόλεμος δεν έχει πάψει να αποτελεί και σήμερα την πλέον ενδεδειγμένη λύση γρήγορης καταστροφής κεφαλαίου και εργασίας. Η οργάνωση του κόσμου της εργασίας υπολείπεται της ιστορικότητας και των συνθηκών της παρούσας χρονικής στιγμής.

Στόχος δεν είναι πάντα η πλειοψηφία των θέσεων σου μέσα στη κοινωνία αλλά η ηγεμονική θέση των απόψεων σου. (κάπως έτσι η κοινωνία μας κάνει βήμα μπρος με το νόμο για την ιθαγένεια).

Το υπάρχον σύστημα στη χώρα μας δεν άλλαξε και πολύ μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ.

Δήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Διοικητές οργανισμών, τραπεζίτες και μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων δε θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια…και δεν έκατσαν.

Όπως παρατηρείτε…κουβέντα για το χρέος μέχρι τώρα!

Αγαπητοί φίλοι η λειτουργία του καπιταλισμού βασίζεται κυρίαρχα στις τράπεζες και στη ΠΙΣΤΗ. Αύριο αν κατευθυνθούν οι Γερμανοί πολίτες στα ΑΤΜ των τραπεζών τους δε θα μπορέσουν να πάρουν τα λεφτά τους.  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Η πολλαπλασιαστική διαδικασία του χρήματος μέσω των τραπεζών δημιουργεί πλασματικό χρήμα στο καπιταλισμό. Τη πίστη αυτή λοιπόν ήταν εύκολο να τη κλονίσουν όλοι οι καλοθελητές. Και το κάνανε απροκάλυπτα καιρό τώρα. ΜΜΕ, στελέχη τραπεζών , πολιτικοί οπορτουνιστές  οδήγησαν δισεκατομμύρια καταθέσεων στο εξωτερικό, σε αμοιβαία, σε θυρίδες, σε στρώματα…

Καλά θα κάνει να μην κοιμάται κανείς ήσυχος από αυτούς (όποιος τουλάχιστον έχει στοιχειώδεις γνώσεις της παγκόσμιας ιστορίας των δύο τελευταίων αιώνων) ή καλύτερα να κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό!

Το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά είναι πως σε περίοδο ταξικού πολέμου παραείναι χρονοβόρος ίσως επειδή παραείναι δημοκρατικός. Η πραγματική οικονομία είναι στο παρά πέντε και το λόμπι ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ έχει βάλει το χέρι του ώστε αυτό να δημιουργηθεί.

Τη Κυριακή το ΟΧΙ θα πρέπει να είναι ψυχωμένο και συνειδητοποιημένο. Δεν είναι εύκολο, και ναι μπορεί να οδηγήσει και σε έξοδο από το ευρώ. Θα πρέπει να ξέρουμε πως η  νομισματική ιστορία απεχθάνεται τη σταθερότητα, και η αλήθεια είναι πως όντως το ευρώ υπάρχει πραγματικά πολλά χρόνια δεδομένου πως η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ δε προχώρησε ποτέ ουσιαστικά.

Πρωτίστως το ΟΧΙ είναι κίνηση αξιοπρέπειας, υπέρβαση του προσωπικού φόβου, κίνηση αγωνιστική με προοπτική για έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει και ζήσει έως σήμερα. Για έναν κόσμο που θα πρέπει να κοπιάσουν περισσότεροι και περισσότεροι και ακόμα περισσότεροι για να δημιουργηθεί. Μια κοινωνία που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες της για παιδεία ,υγεία, κοινωνική δικαιοσύνη.

Και όπως παρατηρήσατε…κουβέντα για το χρέος και για το ΚΚΕ.

Και μιας και οι εξελίξεις τρέχουν θα επανέλθουμε...